Możliwośc podejmowania decyzji - CENTRUM WSPARCIA MENEDZERA

CENTRUM WSPARCIA MENEDZERA CX
Przejdź do treści

Menu główne:

Możliwośc podejmowania decyzji

DYLEMATY ZARZADCZE > DYLEMATY KONTROLI i MONITORINGU
 
Możliwość podejmowania decyzji

 
Ktoś, kto nie ma wyznaczonego pola do swobodnego podejmowania decyzji, nie może nazywać się menedżerem. Menedżerskość, to zarzadzanie w szerokim kontekście. I wdrożenia, i ocenianie , i wspomaganie, i monitorowanie, i analiza, i dbanie o narzędzia ułatwiające  pracę, i decyzje na temat konieczności realizowania konkretnych szkoleń, wynikających z potrzeb konkretnych ludzi, i decyzje o wstrzymywaniu działań i transferowaniu pracowników na inne stanowiska , i jeszcze wiele innych aspektów.
 
W sytuacji , kiedy o każdą rzecz należy zawsze walczyć, kiedy nie zna się obszaru swoich decyzji możliwych do podjęcia, pełni się jedynie funkcję nadzorcy, brygadzisty, inspektora, kierownika, ale na pewno nie menedżera.

 
Nie można twierdzić, że menedżer może podejmować wszystkie decyzje dotyczące jego zespołu, ale powinien wiedzieć które z nich może, a których podejmować nie może lub nie powinien. Powinien znać plany budżetowe swojej jednostki organizacyjnej, przynajmniej w zakresie określającym pole jego działań. I powinien czuć się ważny i doceniony. Menedżer, który nie zna celów (bo mu ich nigdy nie wyznaczono) o wszystko musi pytać i nie ma nawet minimalnego komfortu w pracy. Bo ludzie zwykle go nie szanują należycie : „no bo cóż on może…”
 
Decyzje menedżera mogą być kwestionowane przez dyrektora i oceniane przez pracowników. Oceniane ale nie powinny być kwestionowane. Nie mogą tez być przez przełożonego bagatelizowane. Im mniej korekt wychodzących spod ręki dyrektora,  a dotyczących decyzji menedżera pojawia się w  pracy, tym relacje przełożonego  z jego podwładnymi, stają się bardziej dojrzale i lepsze.
 

Menedżer może być odsunięty ze swojego stanowiska, jeśli dyrektor uzna, ze nie jest w stanie wykonywać należycie swoich zadań zarządczych. Ale nie może być marionetką zwierzchnika.
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego